අංශු මාත්රයක සෙනෙහසක් වත්
නොතබා ළඟ
තිබූ බන්ධන
රිවි දුටු හිරු සේ පළවමින්
දුර දිව් නුඹෙන්
ඇසුවා දවසක්
හඬමින්ම මම
දුක නැද්ද උඹට මං ගැන...............
"මේ මගේ ලෝකය"
සිණාසුණා මගේ කඳුලට
එදා සරදමට වගේ නුඹ
ඔව් ඒ උඹේ ලෝකය
මන් මගේ ජීවිතය අත් හැර
උඹ වෙනුවෙන් මවපු
කඳුල නෙත් අග දරන්
හිනැහුණා මං
ලෝකයට රහසින්
අඬ අඬ
නොසිතූ නිමේශයක
යළි ඇවිත් නුඹ
සුරතල් සිනා කොයි විමසන විට
කියමි මම
මේ මගේ ලෝකය
අමාවකට නැති සඳ
නොවටී පුන් පෝදාට
වාශු
No comments:
Post a Comment